علویان نصيري و نميري سوریه
علویان که از آنها به نام فرقه «نصیریه» نیز یاد می‌شود مانند شیعیان ۱۲ امامی، علی ابن ابیطالب را مؤسس مذهب خود می‌دانند. آنها مکتب مذهبی خود را نیز از امام جعفر صادق گرفته‌اند.
بنا بر نوشته ابن ابی‌الحدید معتزلی (۶۵۵ ه-ق)، پیروان نصیریه، محمدبن نصیر نمیری (متوفی به سال ۲۷۰ ه-ق) را که همزمان با امام حسن عسکری می‌زیست و مطابق روایات از پیروان او بود، «باب» امام می‌خوانند.
استناد نصیریه در این نسبت دادن، به روایتی از پیامبر اسلام است دایر بر اینکه: «انا مدینته العلم و علی بابها» (منم شهر علم و علی در آن است). نصیریه پیروی خود را از امامان شیعه اثنی عشری تا امام حسن عسکری ادامه داده و امام یازدهم و امام غایب شیعیان ۱۲ امامی را رد می‌کنند.
نصیریه ظاهراً وکالت امام زمان را متعلق به محمد ابن نصیر می‌دانند. پاره ای نیز معتقد اند که نصیریه حلول خدا در وجود امام علی را پذیرفته و حتی بر این باور اند که تکان دادن در سنگین قلعه خیبر توسط او نتیجه بر خورداری مستقیم از قدرت خدا بوده است- این تلفیق خالق و مخلوق نزد علویان تا حدودی شبیه رابطه مسیح و روح‌القدوس، در کیش مسیحی است.
علویان نسل تازه در مورد اعتقادات مذهبی خود با ابهام برخورد می‌کنند با این حال سایر مسلمانان همچنان آنان را مرتد می‌دانند. این مهر ارتداد در گذشته اعمال خشونت‌های زیادی را علیه علویه و نصیریه موجب شده است. آخرین دوران تحمیل خشونت‌های مذهبی علیه آنها در زمان حکومت عثمانی بر خاک کنونی سوریه شکل گرفت و حدود ۴۰۰ سال دوام یافت.
غلات شيعه و يا شیعیان افراطی
یک پژوهشگر معاصر به نام متی موسی در چهار فصل از کتاب خود تحت عنوان «شیعیان افراطی» که در سال ۱۹۸۲ در آمریکا منتشر شد، پیرامون علویان و نصیریه، که در عمل یک فرقه واحد شیعی به شمار می‌روند، اطلاعات جامعی عرضه می‌کند.
نصیریه سال‌های دراز به عنوان یک اقلیت زیر بار ظلم، از زندگی در شهرها پرهیز و در قلعه‌ها و کوهستان‌های سوریه می‌زیستند. استان لاذقیه و شهر بندری آن به همین نام که میزبان یک قرارگاه دریایی جمهوری اسلامی نیز هست، زمانی تعداد زیادی از نصیریه را در خود جای داده بود.
در حال حاضر علویان و یا نصیریه، با جمعیتی در حدود ۱.۵ میلیون نفر در سراسر سوریه، بخصوص مناطق جنوب و غرب و مناطق مرکزی آن کشور، از جمله استان حماه پراکنده‌اند.
علویان که از آنها به نام فرقه «نصیریه» نیز یاد می‌شود مانند شیعیان ۱۲ امامی، علی ابن ابیطالب را مؤسس مذهب خود می‌دانند. آنها مکتب مذهبی خود را نیز از امام جعفر صادق گرفته‌اند.
بنا بر نوشته ابن ابی‌الحدید معتزلی (۶۵۵ ه-ق)، پیروان نصیریه، محمدبن نصیر نمیری (متوفی به سال ۲۷۰ ه-ق) را که همزمان با امام حسن عسکری می‌زیست و مطابق روایات از پیروان او بود، «باب» امام می‌خوانند.
استناد نصیریه در این نسبت دادن، به روایتی از پیامبر اسلام است دایر بر اینکه: «انا مدینته العلم و علی بابها» (منم شهر علم و علی در آن است). نصیریه پیروی خود را از امامان شیعه اثنی عشری تا امام حسن عسکری ادامه داده و امام یازدهم و امام غایب شیعیان ۱۲ امامی را رد می‌کنند.
نصیریه ظاهراً وکالت امام زمان را متعلق به محمد ابن نصیر می‌دانند. پاره ای نیز معتقد اند که نصیریه حلول خدا در وجود امام علی را پذیرفته و حتی بر این باور اند که تکان دادن در سنگین قلعه خیبر توسط او نتیجه بر خورداری مستقیم از قدرت خدا بوده است- این تلفیق خالق و مخلوق نزد علویان تا حدودی شبیه رابطه مسیح و روح‌القدوس، در کیش مسیحی است.
علویان نسل تازه در مورد اعتقادات مذهبی خود با ابهام برخورد می‌کنند با این حال سایر مسلمانان همچنان آنان را مرتد می‌دانند. این مهر ارتداد در گذشته اعمال خشونت‌های زیادی را علیه علویه و نصیریه موجب شده است. آخرین دوران تحمیل خشونت‌های مذهبی علیه آنها در زمان حکومت عثمانی بر خاک کنونی سوریه شکل گرفت و حدود ۴۰۰ سال دوام یافت.
غلات شيعه و يا شیعیان افراطی
یک پژوهشگر معاصر به نام متی موسی در چهار فصل از کتاب خود تحت عنوان «شیعیان افراطی» که در سال ۱۹۸۲ در آمریکا منتشر شد، پیرامون علویان و نصیریه، که در عمل یک فرقه واحد شیعی به شمار می‌روند، اطلاعات جامعی عرضه می‌کند.
نصیریه سال‌های دراز به عنوان یک اقلیت زیر بار ظلم، از زندگی در شهرها پرهیز و در قلعه‌ها و کوهستان‌های سوریه می‌زیستند. استان لاذقیه و شهر بندری آن به همین نام که میزبان یک قرارگاه دریایی جمهوری اسلامی نیز هست، زمانی تعداد زیادی از نصیریه را در خود جای داده بود.
در حال حاضر علویان و یا نصیریه، با جمعیتی در حدود ۱.۵ میلیون نفر در سراسر سوریه، بخصوص مناطق جنوب و غرب و مناطق مرکزی آن کشور، از جمله استان حماه پراکنده‌اند.
posted by Mehran Baharlı at 10:34 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home